Rudolf Mojeścik, żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych, spoczął na cmentarzu w Górkach Wielkich

Ks. kpt. Krzysztof Włosowicz, proboszcz bielskiej parafii wojskowej pod wezwaniem Bożego Miłosierdzia, w homilii podczas mszy św. w góreckim kościele, mówił, że Rudolf Mojeścik długo czekał na ten dzień.

- Tak samo długo czekała Polska, by godnie pożegnać swojego syna. Długo czekałeś na swój pogrzeb, ponad 70 lat. W twojej intencji płynąć będzie do Pana nasza modlitwa o światłość wiekuistą dla ciebie i dla wszystkich, którzy oddali życie za ojczyznę, o niewiędnący wieniec chwały. To z waszego trudu, cierpienia i krwi zrodziła się polska wolność – mówił duchowny.

Wiceprezes IPN prof. Krzysztof Szwagrzyk przypomniał losy Rudolfa Mojeścika. UB zamordowało go, gdy miał 17 lat i pięć miesięcy. Został zgładzony w Starym Grodkowie na Opolszczyźnie we wrześniu 1946 r. W dole śmierci, do którego go komuniści wrzucili, IPN odnalazł kilkanaście ciał. Szczątki Rudolfa Mojeścika leżały najgłębiej.

- Jesteśmy dzisiaj w Górkach Wielkich świadkami wyjątkowej uroczystości pogrzebowej - powiedział w rozmowie z DZ prof. Krzysztof Szwagrzyk.

Dodał, że Rudolf Mojeścik, będąc żołnierzem oddziału NSZ, został wywieziony na Opolszczyznę i tam wyniku operacji „Lawina”, wymyślonej przez Urząd Bezpieczeństwa, został zamordowany.

- Przez bardzo wiele lat informacje o tym, co się z nim stało, nie były znane. Tym bardziej gdzie były ukryte, pogrzebane jego szczątki. O takie informacje zabiegała rodzina, bliscy. Dzisiaj, po bardzo wielu latach, możemy powiedzieć, że szczątki Rudolfa Mojeścika, partyzanta Narodowych Sił Zbrojnych, zostały odnalezione - powiedział prof. Krzysztof Szwagrzyk.

Szczątki Rudolfa Mojeścika zostały odnalezione w marcu 2016 r. podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych przez IPN w Starym Grodkowie.

- Dzisiejsza uroczystość pokazuje, że Polska pamięta o swoich bohaterach - powiedział wiceprezes IPN prof. Krzysztof Szwagrzyk.

Rudolf Mojeścik urodził się 13 kwietnia 1929 r. w Świętoszówce. Po zakończeniu wojny był członkiem zgrupowania Oddziałów Leśnych VII Okręgu NSZ pod dowództwem kpt. Henryka Flamego „Bartka”.

Oddział „Bartka” był największym antykomunistycznym ugrupowaniem w Beskidach i okolicy. Liczył kilkuset żołnierzy i podobną liczbę współpracowników. Zgrupowanie przeprowadziło około 340 akcji zbrojnych. I tak: już w maju 1945 r. rozbito placówkę UB i posterunek MO w Zabrzegu. Oddział dowodzony przez „Bartka" zdobył jesienią 1945 r. posterunek MO w Górkach Małych, a grupa Antoniego Bieguna, ps. Sztubak, bardzo aktywna na Żywiecczyźnie, posterunek MO w Milówce.

Od lipca 1946 r. w oddziale działali agenci bezpieki, którzy we wrześniu zorganizowali fikcyjny przerzut części zgrupowania na Zachód. Według ustaleń IPN żołnierzy "Bartka" przewieziono na Opolszczyznę w trzech transportach i zamordowano.

Kpt. Henryk Flame nie wyjechał na Opolszczyznę. W marcu 1947 r. ujawnił się w Bielsku. 1 grudnia 1947 r. zastrzelił go milicjant.

(PAP)