[ATENY 2004] Bo kajak był zbyt lekki

Korespondencja własna z Aten: – Nie przychodzi mi do głowy inne określenie niż dramat. Aneta wpadła w depresję, ogarnął ją spazmatyczny, nie do pohamowania płacz. Nie pozostało nam nic innego, jak oddać ją pod opiekę lekarzy. Ważne to tym bardziej, że przecież w sobotę startuje wraz z Beatą Sokołowską–Kuleszą w finałowym wyścigu dwójek na dystansie 500 metrów – Tadeusz Wróblewski, prezes Polskiego Związku Kajakowego hamował swoje emocje, ale czynił to z najwyższym trudem.

Aneta Pastuszka, jedna z naszych kajakowych żelaznych kandydatek do medalu zarówno na dystansie 500 metrów K-1, jak i na 500 metrów w K-2, została zdyskwalifikowana po wczorajszym wyścigu półfinałowym, w którym zajęła drugie miejsce, płynąc spokojnie, bez nerwów, nie śpiesząc się do mety. Poszło o wagę... kajaka. Ta dopuszczalna to równe 12 kg. Waga kajaka Pastuszki – zrobiono to jak zwykle po starcie – wynosiła 15 gramów mniej. Dokładnie 11.985 kg.
– Nie wiem, jak to wytłumaczyć – mówi Tadeusz Wróblewski. – Po pierwsze dlatego, że ten sam kajak ważony był również po eliminacjach i wtedy ważył 12.105 kg.

W tym momencie przygotowany do rozmowy prezes wyjął protokół tamtego ważenia.

Rzecz w tym, że zawodniczka, wraz z trenerem Piotrem Głażewskim, na swój użytek i tuż przed wczorajszym półfinałowym startem, zważyła kajak. – Na nieszczęście, zrobiono to na wadze pozbawionej homologacji – mówi główny trener naszej kajakowej ekipy, Witold Pawelec.

– Złożyliśmy protest, ale został on odrzucony – dodaje prezes Wróblewski. – Moglibyśmy protestować jeszcze w Międzynarodowej Federacji Kajakowej, ale nie zrobiliśmy, bo jednak fakty są dla nas nieubłagane. Bylibyśmy bez szans.
Za całość przygotowania sprzętu odpowiada bezpośrednio trener zawodniczki, Piotr Głażewski, ale i sam zawodnik także powinien dochować wszelkiej staranności, by jego sprzęt spełniał wszystkie wymogi regulaminowe. Zwłaszcza jeśli marzy się o medalu i jest się zaliczanym do grona faworytów. Gdyby jeszcze łódki były drewniane, warianty wytłumaczenia tej sytuacji byłyby różne. Z tym, że regułą byłoby to, iż po wyścigu są cięższe, a nie przed; ważenie – przypomnijmy – odbywa się po wyścigu. No, ale kajaki są zrobione z plastiku. Z tego wszystkiego można byłoby się nawet pośmiać, gdyby odbywało się to na igrzyskach młodzieży, a nie na igrzyskach olimpijskich. Bo to, że ktoś czegoś nie dopatrzył, albo w tej chwili wręcz kręci, jest ewidentne. Kto? Oliwy do ognia dolał szef Polskiej Misji Olimpijskiej, Ryszard Stadniuk, na co dzień prezes Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich: – To przejaw wyjątkowej nieodpowiedzialności, przecież łódki zawsze tracą na wadze przy słonecznej pogodzie.

– W tej chwili chodzi już wyłącznie o spokój w drużynie, która ma kilka szans medalowych. Na tym właśnie musimy się skupić – odcina się Wróblewski. A czy nad Anetą Pastuszką wisi w Atenach jakieś fatum? Pamiętamy przecież, że przed rozpoczęciem środowego wyścigu eliminacyjnego podmuch wiatr wrzucił ją do wody...