Dawid Murek: W reprezentacji nastawiam się na rolę strażaka

Z Dawidem Murkiem, siatkarzem Jastrzębskiego Węgla i reprezentacji Polski, rozmawia Robert Małolepszy

Wraca Pan do kadry po ponadrocznej przerwie. Zastąpi pan w drużynie, która zagra w eliminacyjnym turnieju do igrzysk olimpijskich w Izmirze (7-14 stycznia), Michała Winiarskiego.

Nie powiem, że się cieszę, że do kadry wskoczyłem z powodu kontuzji Michała. Adrenalina mocniej jednak krąży mi we krwi. Nie ukrywam, że stęskniłem się za emocjami związanymi z występami z orzełkiem na piersi, za hymnem, kibicami i całą tą otoczką.

Powalczy pan o miejsce w pierwszej szóstce?

Za wiele czasu na to nie będzie. Do Izmiru wyjeżdżamy już w sobotę. Na przekonanie do siebie Raula Lozano mam parę treningów. Nastawiam się na rolę, jaką ustaliliśmy wcześniej - strażaka, który ma gasić pożary.

Kto więc zagra w pierwszej szóstce obok Sebastiana Świderskiego, bo jego pozycja, przynajmniej na razie, wydaje się niezagrożona?

Ja stawiam na Krzyśka Gierczyńskiego. Jest w formie. Pokazał to choćby w ostatnim meczu pucharowym z Iskrą Odincowo. Był lepszy od Giby!

A gdyby jednak to pan zajął miejsce zwolnione przez Michała Winiarskiego? Jest pan na to przygotowany?

W lidze pokazałem chyba, że w formie jestem niezłej. A odpowiedzialności nigdy się nie bałem.

Przerwę świąteczno-noworoczną spędził pan przy stole czy pod siatką?

O to możecie być spokojni. Właśnie wróciłem z Jastrzębiem z towarzyskiego turnieju, który co roku między świętami organizują działacze Noliko Maaseik. W Belgii zagraliśmy dwa mecze. Nie leniuchowałem więc.

Pańskie kolano wytrzyma pięć meczów w ciągu siedmiu dni? Trzy spotkania w grupie dzień po dniu, później doba wolnego, ewentualny półfinał i finał.

Nie wiem. Kolano niestety wciąż boli. W lidze jakoś wytrzymuję, ale gramy co tydzień. Teraz w Belgii zagrałem mecz dzień po dniu. Nie było źle. Nie ma

jednak co ukrywać, w pełni zdrowy nie jestem i już nie będę. Na razie udaje mi się grać bez środków przeciwbólowych.

W kadrze nie grał pan już ponad rok. Czy to będzie miało jakieś znaczenie, zwłaszcza jeśli chodzi o zgranie z wystawiającym Pawłem Zagumnym?

Żadnego. Ja zawsze lubiłem grać z "Gumą". Wiele lat spędziliśmy razem na boisku. Wystarczy więc tych kilka treningów, byśmy znów zaczęli się rozumieć.

Grupę eliminacyjną podczas turnieju w Izmirze mamy bardzo trudną. Hiszpanie są przecież mistrzami Europy, do tego ciągle groźni są Włosi i Holendrzy. Czy to dobrze, że na najsilniejszych rywali trafiamy już na początku turnieju?

Tak. Do Pekinu paszporty wywalczy w Turcji tylko jedna drużyna. Jaka to więc różnica, z kim zagramy w grupie. %07Jeśli chcemy coś zdziałać w Chinach, to nie możemy bać się Hiszpanów czy Włochów.

Jednak przyzna pan, że z drugiej grupy łatwiej awansować do półfinału?

Niemcy i Serbowie wcale nie są słabsi od Holandii. Tylko Turcja wydaje się ciut łatwiejszym rywalem.

Wygramy turniej w Izmirze?

Głęboko w to wierzę. Na szczęście nie jedziemy tam pod presją. Mamy w razie czego jeszcze szansę podczas majowego turnieju interkontynentalnego. Powinniśmy więc grać na luzie.