Szybka wygrana z Serbami!

Polscy siatkarze są jedynym zespołem, który w Japonii nie zaznał jeszcze porażki. Dwa zwycięstwa dzielą podopiecznych Raula Lozano od złotego medalu.

To jak piękny sen. Chciałoby się, by się nigdy nie skończył. W kolejnym meczu mistrzostw świata w siatkówce reprezentacja Polski pokonała mistrzów olimpijskich z Sydney, drużynę Serbii i Czarnogóry 3:0 (28:26, 25:19, 25:19). Było to dziewiąte w tym turnieju zwycięstwo biało-czerwonych. Jako jedyni nie zaznali jeszcze porażki, a stracili zaledwie dwa sety.

Po znakomitym występie przeciwko Rosji, obawiano się, że nasi siatkarze mogą nie wytrzymać kolejnego meczu zarówno psychicznie, jak i fizycznie. Pokonać Rosję w takim stylu było nie lada wyczynem i nasi zawodnicy mieli prawo się cieszyć. Mecz trwał aż 5 setów, a do tej pory nasza reprezentacja rozprawiała się z rywalami w trzech, najczęściej krótkich setach.

- Na świętowanie będzie jeszcze czas, jeszcze się trochę nacieszymy tym zwycięstwem, a już wieczorem myślami będziemy przy kolejnym rywalu - zapewniał po meczu z Rosją jeden z jego bohaterów, Łukasz Kadziewicz.

Kiedy nasi siatkarze wysiadali z autobusu i wchodzili do Sendai City Gymnasium, gdzie czekała ich potyczka z Serbią, na ich twarzach widać było wielkie skupienie.

- Chcemy ten mecz wygrać, zająć pierwsze miejsce w grupie i grać z Bułgarią - powiedział drugi trener naszej reprezentacji Alojzy Świderek. Trener Lozano nie eksperymentował i rozpoczął to spotkanie z Sebastianem Świderskim i Mariuszem Wlazłym. Przez cały czas trwania pierwszego seta toczyła się wyrównana walka, a jeśli jednemu z zespołów udało się uzyskać przewagę, wkrótce rywal ją niwelował. Serbowie mieli piłkę setową, jednak naszym siatkarzom udało się wyrównać, a potem zadać dwa celne ciosy.

Również dwa następne sety były wyrównane, ale widać było, że Polacy kontrolowali przebieg wydarzeń. Rywale momentami byli bezradni, ścierając się z naszym blokiem. Nie potrafił się przez niego przebić nawet Ivan Miljković. Pod koniec drugiego seta trener Lozano dał szansę na grę Wojciechowi Grzybowi, który pokazał kilka firmowych akcji z Pawłem Zagumnym.

- Powiem szczerze, że nie spodziewałem się, iż będzie tak łatwo - cieszył się po meczu drugi trener naszej reprezentacji, Alojzy Świderek. - Serbowie chyba są już zmęczeni, to nie był ten sam zespół, który imponował wirtuozerią gry w spotkaniu przeciwko Rosji.

- To był taki mecz, że do końca nie wiedzieliśmy, czy na pewno po drugiej stronie siatki stoi Serbia - dodał Świderski. - Zwycięstwo smakuje znakomicie. 3:0 poszło w świat. Niech się nas boją.

Teraz dwa dni przerwy w mistrzostwach. Dziś Polacy przenieśli się do Tokio, gdzie w sobotę zagrają z Bułgarią, a w niedzielę, miejmy nadzieję, w finale o złoto.

Wyniki:
Grupa E (Sendai)

• Polska - Serbia i Czarnogóra 3:0 (28:26, 25:19, 25:19)

POLSKA: Zagumny, Wlazły, Kadziewicz, Pliński, Świderski, Winiarski, Gacek (libero) oraz Grzyb.

Kanada - Argentyna 3:2 (19:25, 18:25, 25:21, 25:20, 15:13), Portoryko - Tunezja 2:3 (40:38, 26:28, 25:16, 22:25, 11:15), Japonia - Rosja 0:3 (20:25, 18:25, 20:25).

1. Polska 14 21:2 1.161

2. Serbia 13 18:5 1.171

3. Rosja 12 17:6 1.182

4. Japonia 11 12:14 0.988

5. Portoryko 9 10:17 0.956

6. Kanada 9 7:19 0.871

7. Argentyna 8 9:20 0.921

8. Tunezja 8 9:20 0.890

Grupa F (Hiroszima)

USA - Kuba 3:0 (25:22, 25:17, 22:25), Brazylia - Bułgaria 3:1 (25:22, 20:25, 25:22, 25:16), Czechy - Niemcy 3:1 (25:23, 25:27, 25:21, 25:13), Francja - Włochy 3:2 (25:23, 25:17, 17:25, 23:25, 15:10).

1. Brazylia 13 19:5 1.155

2. Bułgaria 13 19:9 1.073

3. Francja 12 18:12 1.061

4. Włochy 11 16:11 1.074

5. USA 10 12:15 0.953

6. Niemcy 9 10:16 0.947

7. Czechy 8 6:19 0.939

8. Kuba 8 6:19 0.846

Wygrywanie - ważna rzecz
Raul Lozano

Po zwycięstwie nad Rosją i Serbią już chyba nikt nie powie, że Polska nie jest mocna. A próbowano sugerować, że wygrywała do tej pory tylko dlatego, iż miała słabych rywali. A my tymczasem wygrywamy z najlepszymi. Jeśli dalej tak będziemy grać, możemy wygrać ten turniej. Cieszę, że najpierw zagramy z Bułgarią, ale nie dlatego, że jest słabsza od Brazylii, tylko dlatego, że w historii siatkówki nikt nie ma dłuższej serii zwycięstwo niż Brazylijczyczycy. Jesteśmy na dobrej drodze, by im w tym dorównać. Ciągłe wygrywanie to ważna rzecz.

Nie wiem, dlaczego wszyscy się oburzali, kiedy mówiliśmy, że jedziemy na mistrzostwa po medal. Jesteśmy już w czwórce, a za nami takie zespoły, jak wicemistrzowie olimpijscy Włosi, brązowi medaliści poprzednich mistrzostw Francuzi, brązowi medaliści ostatnich igrzysk Rosjanie. Czy grać w takim gronie byłoby wstydem?%5C%5C

Punkty Polaków

Mariusz Wlazły 19

Michał Winiarski 13

Sebastian Świderski 10

Łukasz Kadziewicz 6

Daniel Pliński 4

Wojciech Grzyb 3

Paweł Zagumny 1

Piotr Gacek: przypadkowy bohater!?

Zawodnik Wkręt-Metu Domeksu AZS Częstochowa Piotr Gacek jeszcze niedawno nawet nie myślał o wyjeździe na mistrzostwa świata. Ale w składzie na Japonię w ostatniej chwili zastąpił teoretycznego pewniaka w kadrze Raula Lozana na pozycji libero, Krzysztofa Ignaczaka. Dla wielu nominacja ta była sporym zaskoczeniem. Radosław Panas, obecnie drugi szkoleniowiec akademików z Częstochowy, podkreśla, że dla tych, którzy znają tego zawodnika, z pewnością nie.

- To niesłychanie ambitny chłopak. I do tego skromny - charakteryzuje siatkarza. - Tą skromnością i pracowitością pewnie zaskarbił sobie sympatię argentyńskiego szkoleniowca. Lozano zawsze podkreślał, że siatkówka to gra zespołowa. Piotrek w tę grę doskonale się wkomponowuje.

Gacek, nazywany pieszczotliwie przez kolegów z boiska "Gato", do Częstochowy trafił z Nysy, choć pierwsze siatkarskie kroki stawiał w Opolu. Nyski AZS (Stal) nie należał do ligowych potęg, więc działacze spod Jasnej Góry nie mieli większych problemów z pozyskaniem siatkarza. Gacek miał w drużynie Edwarda Skorka wypełnić lukę, która powstała po odejściu... Krzysztofa Ignaczaka.

Wiceprezes Wkręt-Metu Domeksu Konrad Pakosz zauważa, że do transferu członka jednej z najlepszych dziś siatkarskich ekip świata z pewnością by nie doszło, gdyby nie klubowy masażysta akademików Zbigniew Sznober.

- Gdy były już przesądzone, że w zespole zabraknie Ignaczaka, Zbyszek bardzo dokładnie przeglądał statystyki, które pojawiają się w internecie, by wyszukać jakiegoś zmiennika "Igły". Zwrócił więc uwagę, trochę z przypadku, na Piotrka, który występował w Nysie. Jego wyniki były więcej niż przyzwoite. Właśnie dlatego ówcześni działacze zdecydowali się na jego zakup - wyjaśnia.

Radosław Panas, który mistrzostwa świata w siatkówce śledzi w telewizji przyznaje, że na parkietach w Japonii nasz libero spisuje się z meczu na mecz coraz lepiej.

- Oby ten najlepszy mecz rozegrał w finale. Tego mu gorąco życzę - dodaje z uśmiechem.

Rozmowa z Ryszardem Boskiem, trenerem Jastrzębskiego Węgla

Dziennik Zachodni: Jakie uczucia towarzyszą panu w trakcie meczów reprezentacji Polski na mistrzostwach świata?

RYSZARD BOSEK: Jestem pod wrażeniem jej gry. Awans do czwórki najlepszych zespołów świata jest ogromnym sukcesem, potrzebnym całemu środowisku. Mam nadzieję, że nasi siatkarze nie powiedzieli ostatniego słowa.

DZ: Na drodze do medalu staje teraz nieobliczalny zespół Bułgarii.

RB: To rzeczywiście nieobliczalny zespół, którego stać na pokonanie rywali 3:0, albo... na porażkę w takim samym stosunku. Widać to było podczas finału Ligi Światowej. Niemniej, to bardzo dobrze wyszkolony technicznie i doświadczony zespół. Skoro jednak mamy zdobyć złoty medal, to nie możemy się nikogo bać, musimy wygrać z każdym przeciwnikiem. Ale nie ma mowy o lekceważeniu rywala i jakby z obowiązku musimy przygotować się do tego spotkania tak, jak do poprzednich.

DZ: W drodze do Japonii zmierzyliśmy się z tym zespołem w eliminacjach mistrzostw świata w Rzeszowie i wygraliśmy 3:1. Czy zatem mamy przewagę psychologiczną nad tym zespołem?

RB: Teoretycznie tak. To taki mały plusik i nieco większy spokój, kiedy wychodzi się na parkiet. Trzeba jednak wykorzystać to, że Bułgarzy, kiedy im nie idzie, szybko się denerwują. Wtedy popełniają błędy.

DZ: Najlepszym sposobem, aby ich wytrącić z równowagi, jest...

RB:... zdobyć kilkupunktową przewagę. Bułgarzy grają siatkówkę podobną do naszej, dlatego przez cały czas musimy być skoncentrowani, nie możemy pozwolić sobie na przestoje i błędy.

DZ: Na czym opiera się siła tej drużyny?

RB: Przede wszystkim na grze zespołowej. Jest bardzo dobra we wszystkich elementach.

DZ: Jeszcze nie tak dawno był jednak zaledwie średniakami. Co sprawiło, że teraz gra w czwórce najlepszych drużyn świata?

RB: Nastąpiła tam zmiana warty. Nowym trenerem został Martin Stojew, który jeszcze nie tak dawno był zawodnikiem i szybko nawiązał kontakt ze swoimi podopiecznymi. Do kadry dołączył kilku młodych, utalentowanych zawodników, kilku starszym podziękował za grę w reprezentacji. Z tej mieszanki młodości i rutyny powstał całkiem ciekawy zespół. Od roku mówi się, że są - podobnie jak my - głodni sukcesu.

DZ: Pan zna doskonale bułgarskich zawodników. W poprzednim sezonie w kadrze Jastrzębia byli Iwajło Stefanow i Plamen Konstantinow, teraz jest Nikołaj Iwanow.

RB: Plamen świetnie sobie radzi na parkietach w Japonii i należy do czołówki przyjmujących tego turnieju. Bardzo pozytywnie oceniam postawę tych zawodników, a z Iwanowem wiążemy w klubie duże nadzieje.

DZ: Kto jest gwiazdą bułgarskiego zespołu?

RB: Tak jak powiedziałem, to bardzo wyrównany zespół, ale każdy chciałby mieć w swojej drużynie takiego zawodnika, jak Matej Kazijski. 22-letni atakujący bułgarskiego zespołu gra znakomicie i kończy większość ataków. Sam jednak meczu nie wygra, a jeśli jeszcze ustawi się na niego blok, to wtedy sprawa jest jeszcze prostsza.

Rozmawiał: Leszek Jaźwiecki

• Półfinały
Sobota, 2 grudnia

Polska - Bułgaria (7.00)

Brazylia - Serbia i Czarnogóra (4.30)

• O miejsca 5-8

Rosja - Włochy, Japonia - Francja (10.00)

• O miejsca 9-12

Portoryko - Niemcy (8.00), Kanada - USA (6.00)

• Finały

Niedziela, 3 grudnia

O 1. miejsce - 11.30

O 3. miejsce - 6.30

O 5. i 7. miejsce - 7.00 i 10.00

O 9. miejsce - 5.00

O 11. miejsce - 4.00

Prezydent do siatkarzy

Lech Kaczyński, prezydent RP, przesłał wczoraj na ręce trenera reprezentacji siatkarzy Raula Lozano list gratulacyjny z okazji awansu zespołu do półfinału mistrzostw świata.

"Serdecznie gratuluję pięknego zwycięstwa odniesionego w wielkim stylu i awansu do półfinału Mistrzostw Świata w Japonii - napisał prezydent. - Przesyłam wyrazy wielkiego uznania. Sprawili Panowie wielką radość swoim rodakom. Już teraz zapisali się Panowie tymi zwycięstwami w historii polskiego sportu. Życzę Panom, aby spełniły się nasze wspólne marzenia o medalu na siatkarskich Mistrzostwach Świata w Japonii. Proszę przyjąć moje najlepsze pozdrowienia".

Pokolenie 2000

Fakt pierwszy: polscy siatkarze zajmą w Japonii najwyższe miejsce w mistrzostwach świata od 1982 roku, kiedy to uplasowali się na 6. pozycji. Fakt drugi: trzykrotnie byli w czołowej czwórce MŚ; w 1974 roku w Meksyku zdobyli złoty medal, a w 1956 i 1960 roku zajmowali czwarte lokaty. A zatem dzisiejsza ekipa, samym awansem do półfinału, nawiązuje do osiągnięć sprzed 46 i 50 lat. Jeśli stanęłaby na najwyższym stopniu podium, nawiązałaby do osiągnięć sprzed 32 i 30 lat. Dla wszystkich naszych dzisiejszych reprezentantów tamte czasy to jak epoka lodowcowa. Wiedzą tyle, ile zobaczyli na telewizyjnych migawkach i ile dowiedzieli się dzięki bezpośrednim kontaktom z gwiazdami tamtych lat - Ryszardem Boskiem, Markiem Karbarzem, Stanisławem Gościniakiem, Edwardem Skorkiem, Tomaszem Wójtowiczem i kilkoma innymi.

Co jakiś czas pojawia się w naszych rodzimych halach plejada świetnych siatkarzy. Może akurat co dekadę. Zarówno w latach 80., jak i 90. ub. wieku także mieliśmy pokolenia cudownych dzieci. To nie było wyłącznie medialne określenie. To było określenie stworzone w samym środowisku. No ale te pokolenia okazywały się fantastyczne jako juniorzy; kiedy osiągały wiek seniorski, chodziło za nimi coś w rodzaju piętna niespełnienia. Dlaczego tak się działo, oni sami (na przykład Ireneusz Kłos, Wojciech Drzyzga, Maciej Jarosz z pokolenia lat 80.) wiedzą najlepiej.

Pokoleniu 2000, czyli ekipie Raula Lozano, udało się wyjść z kręgu niespełnionych nadziei. Ale czy zasługują już na miano pokolenia wybitnego? Takiego jak to z lat 70.? Najprościej byłoby odpowiedzieć, że jeśli zdobędą w Japonii złoty medal, a - daj Boże - powtórzą to osiągnięcie za dwa lata w Pekinie, to nikt nie będzie miał najmniejszych wątpliwości.

Do końca mistrzostw w Japonii jeszcze cztery dni. W tych czterech dniach zawarty jest ogromny dystans, który dzieli uznanie i legendę. Uznanie już jest, o legendę trzeba jeszcze powalczyć.

Andrzej Grygierczyk